De bij vlagen ongekend moderne inzichten van Paracelsus wijzen altijd terug naar een Christus-beleven, zowel in lichaam, ziel als essentie. Citaat: "ook de geneeskunst is vol geheimen en zij moet, net als de woorden van de Christus, doorgrond worden. Deze beide dienen niet van elkaar gescheiden te worden. Want het lichaam is de woonplaats van de ziel; daarom moet de een de toegang voor de ander openen. Wie in de ideeën van Paracelsus wil doordringen, moet vrijheid van denken en zelfautoriteit ontwikkelen, volgens Paracelsus' lijfspreuk: Alterius non sit, qui suus esse potest (laat men geen ander zijn, als men zichzelf kan zijn). Zo begint dit kleine boekje vol verrassende denkbeelden. Klaus Bielau, zelf arts en natuurgeneeskundige, laat Paracelsus zien in een bijzondere context. Hij vertelt dat de beroemde arts, filosoof en alchemist al heel jong de onvolmaaktheid van de toenmalige medische praktijk onderkende, een praktijk die alleen uitgang van de uiterlijke mens. Paracelsus zelf ging het om een dieper weten, hij ontdekte dat lichamelijke ziekte of gezondheid slechts uitdrukking waren van de innerlijke toestand van de mens, en dat alleen 'het universele' geneesmiddel kan helpen, waar ook andere grote gnostici op gewezen hebben. Hij schreef: 'Deze kracht is het hemelse medicijn, en zij kan bewerkstelligen waar de natuur niet toe in staat is.'