De dagen, de dingen creëert een wereld waarin het verlangen naar herhaling en verdwijning wordt uitgespeeld. Het ritme van de dagen is verdwenen - de talige ruimte wordt een schaduwplek. Ook de woorden lijken niets meer dan de eindeloze draad waarmee de kleren van de keizer zijn geweven. Dan blijkt hoe de taal, door zich te richten op het detail, het zicht op een begin inluidt.Pauline Sparreboom (1989) volgt de master Neerlandistiek aan de Universiteit van Amsterdam. Ze was een jaar huisdichter aan de Rijksuniversiteit Groningen en werd gevolgd voor de documentaire 'Jonge dichters van het Noorden'. Als optredend dichter is ze op verschillende poëziefestivals te zien.